Perşembe, Ağustos 23, 2012

Şiddetin sevimlisi olur mu? Oluyormuş...

zaman: 8/23/2012 0 yorum
10 Ağustostan beri oğlumdan tekmeler yiyorum. İlk zamanlarda gaz mıdır falan diyordum. İnanasım gelmiyordu. Ama artık eminim. Çok heyecanlanmıyorum ama çok mutlu oluyorum. Özellikle de karnımı yağlayıp masaj yaptığımız zamanlarda kesin bir kaç tekme yiyorum. Ama ne hikmetse babası elini koyduğunda duruyor. Sanki masaja devam edin demek ister gibi tekmeliyor, sonra eli hissettiğinde mutlu olup duruyor. Bilmiyorum anlamlandırmaya çalışıyorum beceremiyorum. Mesela bugün sabah uyanırken gümbür gümbür tekmeler yedim. Eşime anlatırken  oğlum kahvaltı neden gecikti diye tekmeleyip sordu dedim. Doğru mu yanlış mı bilmem. Ama yatıpta onun tekmesini dışardan izlemek çok zevkli. Gözümü bir an kırpsam o anı kaçırabilirim diye uzun bir süre pür dikkat izliyorum. Sonra dünyalar benim oluyor. Yakında döndüğünü de izlicem inşallah. O zaman karnımda bir bebek olduğuna tam anlamıyla inanabilirim. Çünkü hala kocaman şişmiş karnımı sevmemizi yadırgıyorum. Altı üstü göbek işte diyorum. İlk zamanlardan ultrasonda bir nokta halinde görünen yavrumun şimdi ekrana sığmadığını farketmek ne kadar güzel olsa da tv de film izlemek gibi. İnanamıyorum hala. Herhalde doğumdan sonra bir kaç gün bebeğin tepesinde durup bu benden mi çıktı cidden diye düşünürüm. Belki de bebeğin benden çıktığına inanmam için kanıtlara ihtiyacım olur. Yani ya normal doğum yapmalıyım. Ya da bebeği karnımdan çıkarırlarken bende izlicem diye tutturmalıyım. O anda neler yapabileceğimi düşündüğümde kendime ben bile inanamıyorum. Şu an şeker ölçümümü yapan kocacığımın senaryasu şu: Tam  ameliyata başlarken" bi dakka bi dakka hazır değilim. Bak kesin ama bi kerede tamam mı? öyle tepemde durup bakmayın" falan diyecekmişim."  :)
Bu konuda ki fikirlerimi belki ayrıca yazarım. Paranoyak düşüncelerim insanları hayrete düşürebiliyor :)

Cuma, Ağustos 03, 2012

KARNIM AĞRIYOOOOO

zaman: 8/03/2012 0 yorum
Evet gündemim bu. Bu aralar karnım ağrıyo. Kimi zaman kasıklarımda kimi zaman midemde oramda-buramda  bana göre adı karın olan kocaman bölümde dolaşan bu ağrıya kızamıyorum. Çünkü oğlum canımı acıtarak büyüme yolunu izliyor.  Bazen de gıdıklıyor. Eğer o an meşgulsem durup oğlumu sevemediğim için çok üzülüyorum. İçimden de olsa oğluumm canım benimmm diyorum. Elimi karnımda gezdirip işime devam ediyorum. henüz güçlü bir tekme yemişliğim yok. Ama bana tekme hissettirmek te kolay bişey değil. Minicik ayaklarıyla koca gövdemde bir deprem hissi yaratması kolay olmayacak biliyorum. Sabrediyorum. bebeğim bana sabretmeyi öğretiyor. Bulantılara, kötü kokulara dayandığım gibi mide yanmalarına ayak karıncalanmalarına sabretmeyi de öğreniyorum. Bi gün çocuğum olduğunda adını şafak koyabilirim diye düşünüyordum. Hala da düşünüyorum.Aslında bu ismi koymasam bile onu şafağım diye seveceğimden eminim. Babasıyla o kadar zaman şafak saydıktan sonra O saydığımız son ŞAFAK olacak çünkü. Çok yakında bir gün Şafak doğan güneş diyebilirim . Ya da Şafak geliyor imdaaattt diye çığlıklar atabilirim. O an neler yaşayacağımı çok merak ediyorum. Şu an ki psikolojiyle aklımdan geçen tek şey. 5 dk yada 5 saat sonrasına odaklanmak.
Büyük kavuşmaya son 5... Oofff ... 4 ayım varken bile son 5'i hayal etmek büyük heyecan.O zaman ne yaparım hiç bilmiyorum.
İnsanlar şaka yaptığımı sanıyor ama ben cidden Kasımda doğurmayı planlıyordum. Şöyle Kasımın 15 inden sonra uygun bi ara ben oğluma kavuşurum diyordum. 7 Aralık çok geç :( Ben o kadar bekleyemem ... Ama anneannesinin ehliyet merakı başıma bela oldu. En azından 26 Kasıma kadar dişimi sıkmalıyım.  

Bana sabretmeyi öğreten evladım. Kocaman göbeğimi sevdirenim. Gece gündüz elim yüreğimde beklediğim. Sağlıkla Mutlulukla gel inşallah.
Şimdiden söyleyeyim. Sana çok ta güzel  bi oda hazırlayamıyoruz. Ama evimizin en sevdiğimiz odasını sana ayırdık. Ve o odayı bugüne kadar olduğu gibi bugünden sonra da sevgiyle tıka basa doldurmayı garanti ediyoruz.
Seni çok seviyoruz...
 

Hep-Yek Template by Ipietoon Blogger Template | Gift Idea