KARNIM AĞRIYOOOOO

Evet gündemim bu. Bu aralar karnım ağrıyo. Kimi zaman kasıklarımda kimi zaman midemde oramda-buramda  bana göre adı karın olan kocaman bölümde dolaşan bu ağrıya kızamıyorum. Çünkü oğlum canımı acıtarak büyüme yolunu izliyor.  Bazen de gıdıklıyor. Eğer o an meşgulsem durup oğlumu sevemediğim için çok üzülüyorum. İçimden de olsa oğluumm canım benimmm diyorum. Elimi karnımda gezdirip işime devam ediyorum. henüz güçlü bir tekme yemişliğim yok. Ama bana tekme hissettirmek te kolay bişey değil. Minicik ayaklarıyla koca gövdemde bir deprem hissi yaratması kolay olmayacak biliyorum. Sabrediyorum. bebeğim bana sabretmeyi öğretiyor. Bulantılara, kötü kokulara dayandığım gibi mide yanmalarına ayak karıncalanmalarına sabretmeyi de öğreniyorum. Bi gün çocuğum olduğunda adını şafak koyabilirim diye düşünüyordum. Hala da düşünüyorum.Aslında bu ismi koymasam bile onu şafağım diye seveceğimden eminim. Babasıyla o kadar zaman şafak saydıktan sonra O saydığımız son ŞAFAK olacak çünkü. Çok yakında bir gün Şafak doğan güneş diyebilirim . Ya da Şafak geliyor imdaaattt diye çığlıklar atabilirim. O an neler yaşayacağımı çok merak ediyorum. Şu an ki psikolojiyle aklımdan geçen tek şey. 5 dk yada 5 saat sonrasına odaklanmak.
Büyük kavuşmaya son 5... Oofff ... 4 ayım varken bile son 5'i hayal etmek büyük heyecan.O zaman ne yaparım hiç bilmiyorum.
İnsanlar şaka yaptığımı sanıyor ama ben cidden Kasımda doğurmayı planlıyordum. Şöyle Kasımın 15 inden sonra uygun bi ara ben oğluma kavuşurum diyordum. 7 Aralık çok geç :( Ben o kadar bekleyemem ... Ama anneannesinin ehliyet merakı başıma bela oldu. En azından 26 Kasıma kadar dişimi sıkmalıyım.  

Bana sabretmeyi öğreten evladım. Kocaman göbeğimi sevdirenim. Gece gündüz elim yüreğimde beklediğim. Sağlıkla Mutlulukla gel inşallah.
Şimdiden söyleyeyim. Sana çok ta güzel  bi oda hazırlayamıyoruz. Ama evimizin en sevdiğimiz odasını sana ayırdık. Ve o odayı bugüne kadar olduğu gibi bugünden sonra da sevgiyle tıka basa doldurmayı garanti ediyoruz.
Seni çok seviyoruz...