Sustuklarim Buyur icimde

İçimde birikmiş çığlıklarım ve hıçkırıklarım var.Dışarı çıkmaya bahane arıyorlar.Bahar insanı melankolik yapar mı? düşünüyorum hatırlayamıyorum. Kayda değer bi sıkıntım da yok aslında.Belkide kayda alınmadıkları için canımı daha çok sıkıyorlar. Bu aralar insan hayal kurmalı mı kurmamalı mı diye düşünüyorum sık sık.Gerçeklere boyun eğmek zor geldiği için mi hayal kuruyoruz acaba.Züğürt tesellisi mi?Neresinden baksan hayal kurmak saçma bişey.Yapabileceğimize inandıklarımıza plan diyoruz zaten.Adı hayal olmuyor... İçimde fırtınalar kopuyor böyle zamanlarda.Karadeniz gibi asileşiyorum ama bu da kendi içimde tabi... Lalemde kurudu zaten.Bi çiçeği yetiştiremedim.Ömrümde tek bi çiçek sevdim ne zaman elime alsam kurudu.Belki komik gelir birilerine.Konuştum lalemle,sevdim derdini sordum.ben üşüdükçe onu da ısıttım,terledikçe sıcaktan korudum.Soğuğu sever dediler gölgeye koydum serin tuttum.Bi lalenin yüzünü güldüremedim. O yüzden ne zaman bi çiçek böcek hikayesi duysam dalga geçerim.Çiçek milletine de yaranılmıyor kim ne derse desin.İçimde ukde kaldı yıllardır. Ve yine çığlıklarım birikiyor içimde başa dönüyorum... Sustuklarım büyüyor içimde... Her nereye gidersen Kendinle yüzleşirken kimse duymaz yalan söyle Sustukların büyür içinde...