Bu hikaye bitmez

Bi arkadaşım vardı bana derdi ki bana gelirken dolmuşta yaşadıklarından  kitap bile yazarsın sen, her gelişin bi roman resmen...Düşününce kıza hak vermiyor değilim ama benim ne suçum var.Şimdi cumartesi gününe dönüyorum.Dolmuşa bindim arkada bi adam oğluyla telefonda konuşuyor belliki oğlu küçük ikna etmeye çalışıyor.Anneni üzme oğlum ben gelirken sana hediye getircem, ama o hasta seni gezmeye götüremez,tamam çabuk gelicem ama önce işe gitmem lazım para kazanmam oğlum ...Ama adam bayağı bi dil döktü çocuğa.Neyse sonra yanımdaki yaşlı amca konuşmaya başladı.Görüyormusun babalık ne zor, bi saattir gönlünü almaya almaya çalışıyor, bu çocuk büyüyünce babasına yüz verecek mi bakalım, off puuff...Benimde babamla aram iyi değil ya daha bi farklı dinliyorum amcayı he hıı falan diyorum.Amcam bende sohbet potansiyeli görmüş olmalı ki başladı anlatmaya oğlunun biri albaymış, biri bankada çalışıyormuş, kızı sağlıkçıymış, kendisi emekli okul müdürüymüş.Çok zor şartlarda büyütmüş onları ama onlar kendini hiç arayıp sormuyormuş maddi beklentisi yokmuş...Ooffff yazarken bile daraldım.Nedense amcamın sohbet tarzı çok sıkıcıydı yoksa severim yaşlıları en azından bi sıkıntım olmaz yani.Bi de beni asıl sıkan şey yol arkadaşlığı.Hiç sevmem yani.Bu amcam toplamı 20 dakikalık olan yolculuğun ortalama olarak 10 dakikalık kısmında yanımdaydı ve bana ahret soruları sormakla kalmadığı gibi halkbankasının açtığı sınava girmem için para dahi teklif etti.İstersen parasını ben vereyim ama bu sınava bence mutlaka girmelisin dedi.Biz onun gözünde bu kadar kanka olduk yani.
Bazı insanlar anlatır ya kısmetimde varmış, bi amca geldi böyle böyle yap dedi o an hiç yapmayacağım halde yapma isteği duydum falan...Seneler sonra çok iyi bi yere gelince o amcaya çok minnettarım diye bu hikayeyi anlatır durur.Bende bu başıma gelmiş olabilir diye düşünüyorum ve bu sınava zaten girecektim ama şimdi daha da fazla istek duyuyorum.Belkide o an çok hassastım bilmiyorum...