Öğrenemedim Şunu

O kadar diyorum ki iyiyim deme çok şükür de.
Öğrenemedim şunu yaa çıldırmak üzereyim.
Çok şükür demeyi öğrenemedim.
Sabah kalktım hazırlandım.
Günlerdir suratı bi karış gezen babamla güzel bi kahvaltı yaptım.
İşyerine girdiğimde içimden ohh bee bugün iyiyim dedim.
Demez olaydım.
Başkalarına olan sinirimi kendimden çıkarmak istiyorum.
Kendime hakaret edip benim salaklığım olduğunu düşünmek istiyorum.
İçinde bulunduğum durumu hazmedemiyorum.
Bu olanları yarım saat içinde unutacağımı bilmekse beni gerçekten delirtiyor...

Editim:
Dün işyerinden çıkarken elemana dedim ki
Elemancığım ben spora gidiyorum.Ola ki arayan soran olursa ya da önemli bişey olursa beni ara, telefonumu dolapta bırakmiycam yanımda taşiycam.
Bugün geldim elemanım henüz gelmemiş ve masamda bir not var.
Ama not not değilde aşk mektubu sanki.
Gayet özenle yazılmış bir önemli iş notu ve bugün son gün...
Telefona sarıldım arıyorum açmıyor.
2-3 defa aradım taa ki binanın içine girene kadar telefonu açmadı.
Neyse 2 dk sonra geldi.Tahmin edeyim not için aradın dedi.
Ben sana ara demedim ki neden aramıyosun falan dedim.
Bi de ben seni arayacaktım da stres yapmayasın diye aramadım demez mi.
O an kızı nasıl öldürmedim hala hayret ediyorum.
Uzun zamandır bu kadar sinirlenmemiştim.

Bu kadar ...İşe geldiğimde gayet neşeli ve enerjiktim artık değilim...