Sikayetciyim!

Geçenlerde düşündüm benim bıkıp usanmadan yapacağım yada yapmasam mı diye düşünmeden yapacağım meslek ne olurdu diye ve buldum.
Hem de uzun uzun düşünmeden buldum.
Hergün yaptığım yapmak istemesem de yaptığım aslında bunu bir yük olarak görmeyince bayağı da komik bularak yaptığım şey şikayet etmektir.
Mesela bi markete giderim reyonların yeri değişmiştir, su şişesi bulmak için dört dönmüşümdür, sinir olmuşumdur çünkü su kolayca bulunması gereken bişeydir ben fazla düşünmem hemen şikayet ederim.Durumun vehametine göre reyon görevlisine olmadı halkla ilişkiler kişisine hatta mağaza müdürüne bile çıkabilirim.
Çünkü şikayet edilmediği zaman 'işler yolunda' anlamı çıkar.
Bizim millet tebrik etmeyi pek sevmediği için görevliler hemen şikayetlere bakar.
Şikayet yoksa olmuş varsa olmamıştır.
Bu kadar basit yani.
Bi de ben anlamıyorum.
Salak falan değilim ama bi çok şeyi anlamıyorum işte.
Yani bişey oluyo doğal olarak sebebini bilmek istiyorum ama mantığını yakalayamıyorum anlayamıyorum.
Da vincinin sırrı gibi bu böyleyse bu böyledir bu böyle olmadıysa böyle olmuştur diye teoriler üretiyorum e haliyle de bu kadar kafa patlatıp anlayamayınca sinir oluyorum.
Sonra başlıyorum şikayet etmeye...
Yani tek derdim marketin reyonları değil, etrafımdaki düşüncesiz kişilerin yerine de düşünüyorum ben...
Neyse işte ben yine şikayet ediyorum  annem babam  üüfff sende hiç bişeyi beğenmiyosun diyo.
Bende diyorum ki olabilir bu çok normal çünkü ben kendimi de beğenmiyorum.
Etrafını bu kadar eleştiren insan eşşek değilse kendini de en az başkaları kadar eleştirir.
Ben eşşek olmadığıma göre cümleyi bitirmenin de alemi yok.